من انسان را از روی محبت خلق کردم

مرحوم احمد میرزا حسینعلی تهرانی رحمت الله علیه میفرمایند:

جناب امیرالمؤمنین علیه السلام در عالم معنا ، قرآنی را به من نشان دادند که از زمین تا آسمان کشیده شده بود ؛ و نقوش فوق العاده زیبا و نورانی داشت ، اما هیج حرفی در آن دیده نمیشد. سپس حضرت به حاشیه قرآن اشاره کرده و فرمودند ： بخوان!
وقتی خوب دقیق شدم ، مشاهده کردم که در حاشیه آن ، به خط زیبایی نوشته شده است ：

( من انسان را از روی محبت خلق کردم ، لذا دوست دارم که آن ها نیز مرا از روی محبت بپرستند )

با این عبارت ، حضرت باری به من حالی کردند که سر خلقت محبت است ؛ و تمامی موجودات ، برای عشق بازی با خدا پا به عرصه وجود گذاشته اند.

طفیل هستی عشقند ، آدمی و پری
ارادتی بنما! تا سعادتی ببری

بکوش خواجه و از عشق بی نصیب مباش!
که بنده را نخرد کس ، به عیب بی هنری

برگرفته شده از کتاب رند عالم سوز

کرامتی از علامه حسن زاده آملی

بسم الله الرحمن الرحیم

شنیدم از یکی از دوستانم که فرمودند ：

برادر من در زمان اوایل تحصیل که در شهر بروجرد زندگی میکردند به دختری از فامیل علاقه مند بودند جهت ازدواج اما به دلایلی خانواده ها قبول نکردند و سبب دل شکستگی برادر ما شد ، و تصمیم می گیرند برای فراموش کردن این اتفاقی که افتاده بود به کاشان بروند.

یک روز که به قم برای زیارت میروند حضرت استاد حسن زاده آملی را در خیابان حرم میبینند و خدمتشان میرسند و اتفاقی را که برایشان افتاده بود را توضیح میدهند و همچنین موضوع اینکه میخواهند ازدواج کنند را مطرح میکنند.. حضرت علامه توجهی میکنند و میفرمایند：

بروید بروجرد ، مسجد ولی عصر ، یک خانمی آنجا نماز میخواند به اسم فلان ، این خانم زن شما هستند.

ایشان برمی گردند و شخصی را که حضرت استاد گفته بودند پیدا میکنند و با آن شخص ازدواج می کنند و در حال حاضر با خوبی و خوشی زندگی آن ها در حال طی شدن است.