اندرز خداوند به ابن عربی

خداوند مرا بدون واسطه در چندین واقعه و خواب در مکه و دمشق مورد خطاب قرار داد و فرمود که بندگانم را نصیحت و اندرز ده و من هم آنان را به شاهراه محکم و صراط استوار راهنمایی و‌ ارشاد می کردم ، و چون دیدم ورود در سلوک الی الله بسیار عزیز و ارجمند است ، کوتاهی ورزیده و عزم آن کردم که به خویش مشغول باشم و خلایق را بر آنچه هستند واگذرادم ، در مکه خوابی دیدم که حق متعال به من فرمود من از تو عملی را نمی پذیرم مگر آنکه بندگانم را پند و اندرز دهی ، پس بندگانم را اندرز و نصیحت کن! از این روی متصدی آن کار شده و خود را مورد سهام قرار دادم ، تا برای مردمان راه روشن سلوک را بیان سازم و آفات و آسیب های آن راه را از هر صفتی به آنان می رسد- یعنی از جهت فقها و فقرا و صوفیه و عوام- برایشان آشکار کنم. بنابراین هرکس که کمر مخالفت با مرا بست و کوشش در هلاکتم کرد ، خداوند مرا بر آنکس پیروز گردانید و به رحمت و فضلش مرا حفظ و نگاهداری فرمود.

 

شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۱ ، صفحه ۱۳۵

علم حروف در بیان ابن عربی

اگر باب سخن را دربارهٔ اسرار و راز های علم حروف و آنچه حقایق حروف اقتضا دارد بگشاییم ، دست از نوشتن وامانده و قلم فرسوده شده و مرکب قلم تمام گشته و کاغذ و لوح نگارش کسر آمده و کفایت نتوانند کرد..اگر این علوم الهی حاصل از نتیجهٔ فکر و نظر بود ، انسان در کوتاهترین زمان بدان ها احاطه پیدا می کرد ولی این علوم واردات حق تعالی است که پیوسته بر قلب بنده ای که روح صالحی دارد نازل می گردد.

 

شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۱ ، صفحه ۱۶۶

آن چه را جماد و نبات نامیدی برای آن ارواح است

هو

شیخ محی الدین عربی رضوان الله علیه در باب دوازدهم فتوحات مکیه گوید: آن چه را جماد و نبات نامیدى در نزد ما براى آنها أرواح است که از ادراک غیر اهل کشف ، باطن [پوشیده] است و احساس آن نمى ‏کند چنانکه حیوان را احساس مى ‏کند. پس کل در نزد اهل کشف حیوان ناطقند. بلکه حى ناطقند. جز اینکه این مزاج خاص انسان نامیده شد و «نحن زدنا مع الایمان بالأخبار الکشف» چه دیدیم احجار را به رؤیت عین که ذکر الهى مى ‏کنند به لسان نطقى که گوش ما مى ‏شنید و با ما مخاطبه مى ‏کردند چون مخاطبه عارفین بجلال الله و این را هر انسانى ادراک نمى‏ کند. 

ممدالهمم در شرح فصوص الحکم شیخ محی الدین عربی

______________________

سر ظهور عالم

هو

حضرت شیخ محی الدین بن عربی قدس سره گفته اند که بعضی اولیاء را بعد از ریاضت بسیار ، سِر ظهور عالم کشف می شود ، من روش این معنی را از حضرت حق سبحانه در خواستم ، امری ظاهر شد که قوت بشریت من طاقت احتمال آن را نداشت ، نزدیک به آن رسید که وجود عنصری من از هم فرو ریزد و متلاشی گردد و روح از بدن مفارقت کند ، باز مناجات و زاری کردم تا حق سبحانه آن معنی را بپوشد و هنوز از آن اثری باقی است.

فخرالدین علی بن الحسین واعظ کاشفی

رشحات عین الحیات

__________________________

ماجرای کتاب ابن عربی در رابطه با امام زمان

هو

آقایان اهل سنت در خصوص ولایت خیلى بد عمل می ‏کنند با آن که موضوع مهمى است و لذا دامن جناب ابن عربى را با تحریفات خود لکه دار و او را بدنام کرده ‏اند ؛ مضاف به این شواهد ، رساله ‏اى به نام شق الجیب در خصوص حضرت بقیةالله نوشته است که نمی ‏دانم در کجا چاپ شده و من این کتاب را ندیدم اما مرحوم استاد بزرگوارمان در برخى از رشته ‏هاى ارثماطیقى آقا سید مهدى آقا قاضى (آقا زاده قاضى بزرگ) مى‏ فرمودند که نسخه‏ اى از این‏ رساله شیخ اکبر در کتابخانه خطى بغداد موجود است ، من مشتاق شدم ، لذا به یکى از آقایان که در بغداد بود گفتم این نسخه در این کتابخانه است و شما آن را براى من استنساخ کنید و بنا گذاشتیم که مقابل استنساخ ، اجرتى هم به او بدهیم. او مشغول به کار شد ، چند روز که پى هم به کتابخانه می رفت و چند صفحه ‏اى استنساخ کرد ، آن ها به کار او بدگمان شدند که این نسخه چیست که ایشان استنساخ مى ‏کند ، متوجه شدند کتابى از محی ‏الدین در ولایت است لذا مانع او شدند و کتاب را جهت این کار به او ندادند.

علامه حسن زاده آملی

دروس شرح فصوص الحکم قیصری

__________________

مرید صادق در بیان محی الدین عربی

هو

شیخ محی الدین عربی در برخی مصنفات خود از اوحدالدین حامد آورده که گفت:

در بلاد ما خواجه یوسف همدانی زیاده از شصت سال بر سجاده شیخی نشسته بود ، روزی در زاویه (خانقاه) خود بود که خاطر بیرون رفتن در دل وی خطور نمود ، و عادت وی آن نبود که در آن حین بیرون آید ، بر مرکبی سوار شد و سر وی را گذاشت تا هر کجا که خدای تعالی خواهد وی را ببرد. آن مرکب او را از شهر بیرون برد و به بادیه درآمد تا وی را به مسجدی ویران رسانید و بایستاد. شیخ به آنجا فرو آمد و دید که شخصی سر درکشیده ، بعد ساعتی سر بالا نمود ، جوانی بود با هیبت ، گفت:

یوسف مرا مسئله ای مشکل شده و ذکر نمود ، شیخ آن را بیان فرمود ، بعد از آن گفت:

ای فرزند هرگاه تورا مشکلی شود به شهر درآی و از من پرس و مرا در رنج میفکن. 

شیخ گفته است آن جوان بمن نظر نمود و گفت:

هرگاه مرا مشکلی شود هر سنگی مرا یوسفی است مثل تو! 

شیخ محی الدین عربی گوید که من از آنجا دانستم که مرید صادق به صدق خود ، جاذب شیخ بسوی خود است و چون امر طریقت پوشیده است به نهان تعلیم فرمایند ؛ در این ورطه انتخاب شدن مرید میبایست توسط مراد نه انتخاب مراد توسط مرید.

نفحات الانس

صحبت اضداد در بیان شیخ محی الدین

هو

زیان مندترین چیز برای مرید صحبت اضداد « منکر طریقه و شیخ »  است و بر مرید واجب است با او صحبت ندارد و اگر احیاناً با یکی از اضداد همنشینی کرده  ، باید در آن وقت مراقب نفس خود باشد و به دل با وی هم صحبت نشود بلکه بکوشد به هر حیله و بهانه ای که می تواند خود را از صحبت وی برهاند .

شیخ محی الدین عربی

یا علی

علم حروف در بیان علامه حسن زاده آملی

هو

علم حروف علمى بسیار شریف و عزیز است. عالمان به علم حروف را در حروف نوزده‏ گانه (بسم الله الرحمن الرحیم) ، و در وضع جداول اوفاقى آن اسرار و لطایف شگفت است . اسرار حروف جدا شگفت ‏آور است. و آقایانی که تفسیر انفسی بر قرآن نوشتند باید دانست که آنان به این علم عجیب عنایت دارند و امم این سلسله ی عرفا بسیاری از رمز و راز های قرآن را بر اساس این دانش شریف بیان می کنند ، جناب سید حیدر آملی در تفسیر خود که تفسیر انفسی است بسیار به علم حروف عنایت دارند.

و ای عزیز! عالم جلیل احمد بن محمد معاصر جناب خواجه طوسى ، صاحب کتاب بسیار گرانقدر الوشى المصون و اللؤلؤ المکنون فی معرفة علم الخط الذى بین الکاف و النون ، ششصد و بیست و سه (623) رشته در علم حروف نوشته است.
____________________
برگرفته شده از کتب استاد علامه حسن زاده آملی

دستورالعملی از شیخ محی الدین عربی

از شیخ محی الدین عربی نقل است:

کسی که «بسم الله الرحمن
الرحیم» را به عدد قوای ظاهرش که (۷۸۶) بار است تلاوت کند ، و بعد از آن بر نبی مکرم اسلام و آل او (۱۳۲) مرتبه صلوات بفرستد ، او چیزی از خدا نمی­ خواهد ، جز آن که خداوند به او می­ بخشد .

رساله الدُّرالمَکنُون والجوهرالمَصون فی علم حروف