مردان الهی از هم صحبتی جنّیان می گریزند -گریختنی شدیدتر از مردمان- زیرا هم صحبتی با آنان باعث تکبّری بر غیر و تحقیری نسبت به آن کس که ارتباطی با آنان ندارد ، می شود. ما جماعتی که با جنیّان صحبت داشته اند را دیده ایم و با اینکه اهل عبادت و اجتهاد بودند ولی از جهت آنان (جنیّان) اندکی علم به خدا برایشان حاصل نشده و در آنان تکبر دیده ایم.
شیخ محیی الدین عربی
فتوحات مکیه ، باب۵۱ : معرفت اهل ورع
اگر باب سخن را دربارهٔ اسرار و راز های علم حروف و آنچه حقایق حروف اقتضا دارد بگشاییم ، دست از نوشتن وامانده و قلم فرسوده شده و مرکب قلم تمام گشته و کاغذ و لوح نگارش کسر آمده و کفایت نتوانند کرد..اگر این علوم الهی حاصل از نتیجهٔ فکر و نظر بود ، انسان در کوتاهترین زمان بدان ها احاطه پیدا می کرد ولی این علوم واردات حق تعالی است که پیوسته بر قلب بنده ای که روح صالحی دارد نازل می گردد.
شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۱ ، صفحه ۱۶۶
مرا از راه کشف و علم هیچ شکی نیست با اینکه کرهٔ زمین را فرشتگان آبادان ساخته اند و آنان هم در معرفت و رتبه ، بعضی شان بر بعض دیگر برتری دارند ، ولی بالاترین رتبه و بزرگترین علم و معرفت را فرشتگانی دارند که مسجدالحرام را آباد کرده اند.
شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۱ ، صفحه ۳۰۷
علم حقیقی از راه تفکر و آنچه عقلا از راه افکارشان تقریر کرده اند به دست نمی آید بلکه علم تنها آن است که خدا در قلب عالم می اندازد و نور الهی است که هرکه را بخواهد از فرشته و رسول و نبی و ولی ، بدان مختص می کند. کسی که کشف ندارد علم ندارد.
شیخ محیی الدین بن عربی
فتوحات مکیه ، جلد ۲ ، صفحه ۲۱۸
فلاسفهٔ باستان همچون هرمس ، آغاثاذیمون ، انباذقلس ، فیثاغورث ، و افلاطون و نیز دیگران از قدما ، همگی مدعی اند که آن موجودات مثالی را مشاهده کرده اند. جملگی آن ها وجود این موجودات را از طریق رؤیاها و مشاهدات خود در عالم انوار به وضوح تأیید کرده اند. افلاطون نقل کرده است که وقتی نفس خود را از زندان تاریک تن رهانید ، به رؤیت این موجودات نایل شد. حکمای ایران و هند و نیز دیگر حکما ، به این نظر پای بند و با آن موافقند. هرکس که خود را از قید بدن و هیولای اولی رها سازد ، مطمئنا به رؤیت این انوار یا ذوات مثالی نایل می شود. عمدهٔ آنچه انبیا و سایر حکما به زبان استعاری بیان کرده اند ، به همین مطلب اشاره دارد.
شمس الدین محمد بن محمود شهروزی
الشجرة الاهیه ، صفحه ۲۹۲
سهروردی می گوید که شادی و سعادت از اشراق شدن با نور های آسمانی حاصل می شود ، که هرکس که مزهٔ اشراق شدن به وسیله نور های قاهر را نچشیده باشد ، حتی از معنی شادی و حقیقت آن بی خبر است. همهٔ شادی های جزئی و گذران این جهان چیزی جز انعکاسی از شادی اشراق شدن و عرفان نیست.
سید حسین نصر
سه حکیم مسلمان ، صفحه ۸۰
بدان که نوشتن فصولِ فتوحات مکیه نتیجهٔ انتخاب آزاد یا تأمل و تفکر ارادی من نیست. در واقع آنچه را که من نوشته ام خداوند به وسیلهٔ فرشتهٔ الهام به من املا کرده است.
شیخ محیی الدین ابن عربی
الیواقیت ، مبتنی بر فصل های ۸۹ و ۳۴۸ فتوحات مکیه
هو
بادیه پیمای بیابان حقیقت و راهرو صراط المستقیم طریقت آنکس است که هرچه اسرار معنوی بر او منکشف تر شود حفظ مراتب صورت بیشتر کند و حقایق را مستورتر دارد.
حاج میرزا حسن صفی علیشاه
رساله اسرارالمعارف بند ۶۵
هو
بعضی ادعای قطبیت به نوشته و کاغذ کنند و از خلاف شخص معروف یا غیر معروفی لاف انا و لا غیر زنند و بعضی دیگر به عنوان تسخیر و اکسیر و احضار ارواح و طلسم و علم حروف و جفر و استخراج عزائم و اذکار.. اظهار کمال کنند بعضی دیگر بخواندن اوراق و رسایل سابقین از قبیل مثنوی و فصوص بدون اینکه علم تصوف را از اهلش آموزند دم از درویشی زنند و عارف وقت خود را شناخته یا نشناخته نفی کنند. بعضی دیگر مجهولاتی در ذکر حال معاصرین خود به هم بافند و در هر مجلس نقل کنند که در فلان وقت با فلان و فلان در فلان مجلس جمع بودیم و چنین و چنان گذشت.. بعضی دیگر عارف خواب بینند همیشه پیغمبر و امام و اصحاب و مشایخ بزرگ را خواب می بینند و آن ها هم به اقسامند گاهی خبر از پیش آمد حال مردم می دهند که چنین و چنان خواهد شد اگر شد کرامتی است و اگر نشد بازخواستی نیست. و اذکار و ختوم می آموزند [و می گویند] که به جهت مهمات این اذکار به من تلقین شده که به مردم برسانم و از این قبیل بسیارند که ذکر تمام آن ها ثمری ندارد. "مردم بی خبر گمان می کنند فقر و تصوف همین ها است غافل از اینکه این گوهر در میان صدفیست در قبهٔ بحر محیط که عمقش به اندازهٔ عمر آدمیست ، تحصیلش موقوف به موهبت است با این افسانه ها به دست نیاید."
حاج میرزا حسن صفی علیشاه طاب ثراه
رساله اسرارالمعارف
هو
من به اتفاق هانری کربن دو یا سه بار و البته به احترام حضرت قائم علیه السلام به مسجد جمکران رفتیم. سفر های خوبی هم بود و استفادهٔ معنوی فراوانی برای من داشت. مکان بسیار پر فیضی بود ، به خصوص اینکه هیچ کس حضور نداشت ، جای هیچگونه تظاهری نیز نبود. ولی حضور کربن در فضای جمکران همراه با تغییر حالت بسیار عمیقی بود که من در هیچ کجای دیگر در چهرهٔ او ندیده بودم. کربن در عالم دیگری فرو رفته بود و داشت خلسه ای خاص را تجربه می کرد. ما ساعت های متمادی را در جمکران گذراندیم تا اینکه وقت رفتن شد و من دست روی شانه ا‌ش گذاشتم و او را از خلسه ای که در آن قرار داشت خارج کردم. ارادت هانری کربن به حضرت قائم علیه السلام واضح بود و کربن حضرت قائم علیه السلام را مرشد معنوی خود می دانست.
آفاق حکمت در سپهر سنت (گفتگو حامد زارع با سید حسین نصر) صفحه ۲۱۲
هو
آنچه هانری کربن را مجذوب خود کرد ، دیدگاهی بود که در مذهب تشیع برخی از عرفا بیانش کرده بودند و ناظر بر هدایت مستقیم افراد توسط حضرت حجت علیه السلام است. همانطور که می دانید ، یکی از امکانات مذهب تشیع ارشاد بلاواسطهٔ عرفانی و باطنی توسط حضرت صاحب الزمان علیه السلام برای آن دسته از شیعیانی است که از صفای باطن برخوردارند. البته این کار ساده ای نیست ولی هانری کربن به این آموزهٔ شیعی چنگ زده بود تا شاید بتواند حضرت حجت علیه السلام را به عنوان راهبر خویش به همراه داشته باشد.
آفاق حکمت در سپهر سنت (گفتگو حامد زارع با سید حسین نصر) صفحه ۲۱۱
