هو
روح انسانى باید به مرتبتى رسد که بتواند معاینه عالم محسوس را با مشاهده عالم غیب در هم آمیزد و قادر باشد از بدن مخلوع شود و بندهاى طبیعت را در هم شکند تا اینکه باتّصال و اتّحاد عالم قدس ملکوت نائل گردد و با ارواح مقدّسهاى که از مشارق نورانى ، پرتو نورانیّت خود را بروى می افشانند محشور و همراز گردد. احدى را اذن دخول در ساحت روحانیّت اولیا نیست مگر آنکه قدرت منفک شدن از طبیعت و تخلیع جسم را بدست آورده باشد، تا حدّى که بتواند جسم خود را مانند پیراهنى در بر کند یا از خود دور سازد و برهنه شود.
الرواشح السماویة