هنر عرفانی مسیحیت در آغاز

هو

هنر عرفانی مسیحیت در آغاز در عین ساده و سمبلیک بودن بسیار عمیق و باطن دار بود و به نوعی این ساده و سمبلیک بودن بیانگر ملکوت عالم و موجودات روحانی و ملکوتی بود. این سادگی را به وضوح در تصاویری که از چهره ی حضرت مریم سلام الله علیها و حضرت عیسی سلام الله علیه و سایر قدیسین در آن زمان کشیده شده می توان مشاهده کرد.مسیحیان اولیه ی اورشلیم به دلیل مقید بودن به تورات که تصویرسازی را از موجودات جاندار تحریم کرده بود ، رمز ها را به صورت پیچک ها و گیاهان در نقوش به ظهور رسانده بودند ؛ اما نقاشی های اولیه ی مسیحیت را در کاتاکمپ ها ( مقبره های دخمه ای و سرداب های زیر زمینی ) که محل اجتماع سِری و مخفی مسیحیان به صورت غیر قانونی در روم بود می توان مشاهده کرد ، این آثار که به حدود سال ۱۸۰ متعلق است نمایشگر هنر اولیه ی ساده و سمبلیک مسیحیت است.

نقاشان این تصاویر از رمز ها و سمبل هایی از قبیل:

میش ، چوپان ، شاخه ی زیتون ، کبوتر سفید ، ققنوس ، شاخه نخل ، ماهی ، حروف I-CH-TH-U-S و حروف رمزی و کالمات jesous christos و soter استفاده می کردند که هر کدام دارای معنی یا معانی خاصی بودند ، به عنوان نمونه کبوتر سفید نماینده پرواز روح و آزاد شدن از بند طبیعت بود.( سیر حکمت و هنر در مسیحیت) 

در کنار این تصاویر می توان به تصاویری اشاره کرد که ملهم از داستان های تورات بود مانند بلعیده شدن حضرت یونس و ... است

  اُ _ ش